Prinsip pemikiran Syiah, Yahudi ada persamaan

Kita masih membincangkan ajaran Syiah. Meninjau sumber bagi prinsip tasyayyu dalam Syiah, timbul perbezaan pendapat mengenainya. Ada mengatakan ia berasal daripada ajaran Yahudi, Parsi dan prinsip akidah kawasan Asia klasik seperti Buddha.

Pendapat Syiah daripada Yahudi

Ibnu Saba adalah orang yang pertama menyatakan asal- usul fahaman tasyayyu adalah berdalilkan nas, wasiat dan raj’ah.

Beliau seorang Yahudi. Pendapat ini menjadi prinsip kepada ajaran mazhab Syiah. Tokoh Syiah terdahulu seperti al-Kummi, al-Naubakhti dan al-Kasyi merujuk kepada prinsip ini ketika membentangkan pendapat Ibnu Saba yang kemudian menjadi antara sumber prinsip Syiah.

Terdapat persamaan daripada aspek prinsip pemikiran antara ajaran Yahudi dan Syiah. Huraian paling jelas mengenai perkara ialah apa yang diriwayatkan oleh al-Sya’abi.

Ibnu Hazm berkata: “Golongan Syiah berjalan di atas landasan ajaran Yahudi yang menegaskan bahawa Nabi Ilyas AS dan Fanhas Ibnu al-A’zar Ibnu Harun AS, hidup hingga sekarang.”

Ibnu Taimiyah menyebut, antara perkara yang jahil dan pegangan mengikut hawa nafsu yang terdapat dalam ajaran Syiah adalah persamaan di antara mereka dengan orang Nasrani dalam satu segi dan persamaan di antara mereka dengan orang Yahudi dari segi lain.

Beliau turut memetik apa yang diriwayatkan al-Sya’abi mengenai persamaan mereka dengan orang Yahudi dan Nasrani.

Pengkaji lain juga bersependapat demikian, antaranya Prof Ahmad Amin yang mengatakan, fahaman tasyayyu terdapat dalam ajaran Yahudi pada prinsip al-Raj’ah.

Golongan Syiah berkata: “Sesungguhnya neraka adalah haram ke atas puak Syiah kecuali sedikit daripada mereka”, sebagaimana ajaran Yahudi mengatakan, “Kami tidak sekali-kali akan disentuh oleh api neraka kecuali beberapa hari tertentu...”

Konsep tasyayyu juga terdapat di dalam sebahagian ajaran Nasrani yang menyatakan kaitan al-Imam dengan Allah ialah seperti perkaitan al-Masih dengan Allah.

Pendapat sumber ajaran dari Parsi

Sesetengah pengkaji memperakui sumber prinsip tasyayyu mempunyai kaitan dengan ajaran Parsi berdasarkan beberapa faktor:

• Ibnu Hazm dan al-Maqrizi menyebut bahawa golongan Parsi mempunyai kerajaan dan kuasa yang luas serta berpengaruh terhadap bangsa lain dan mereka mempunyai perasaan bangga diri sehingga mereka menamakan diri mereka bangsa merdeka dan golongan pemimpin.

Mereka menganggap golongan lain adalah hamba bagi mereka. Apabila mereka diduga dengan kejatuhan kerajaan mereka di tangan bangsa Arab yang mereka anggap satu bangsa yang mundur dan lemah, ini malapetaka besar bagi mereka.

Mereka mula melakar rancangan terhadap Islam dengan melancarkan serangan dari semasa ke semasa, tetapi pada setiap kali serangan itu Allah menzahirkan pihak kebenaran. Kemudian mereka menyedari bahawa tipu daya dan rancangan muslihat akan lebih berjaya.

Oleh itu sesetengah mereka menzahirkan Islam mereka dan mengambil hati ahli tasyayyu dengan melahirkan cinta mereka terhadap ahlu al-bait dan melahirkan kebencian mereka terhadap kezaliman yang menimpa Saidina Ali.

Sebahagian anasir Parsi berselindung di sebalik penganut Syiah untuk memerangi kerajaan Umawiyah sedangkan hakikat sebenar di dalam diri mereka ialah kebencian kepada Arab dan pemerintahan mereka.

• Orang Arab berpegang kepada kebebasan, manakala orang Parsi berpegang kepada kekuasaan diwarisi dalam sesebuah keluarga.

Mereka tidak mengenali makna pemilihan bagi khalifah. Rasulullah SAW wafat tanpa meninggalkan anak lelaki. Ahli keluarga yang paling hampir kepada Rasulullah SAW selepas baginda adalah Saidina Ali bin Abi Talib.

Dengan ini sesiapa mengambil alih tugas khalifah seperti Abu Bakar, Umar dan Uthman, mereka dianggap merampas khalifah daripada orang yang berhak.

Orang Parsi juga biasa melihat raja mereka dengan pandangan ‘suci’. Dengan pandangan ini, mereka melihat Saidina Ali dan keturunannya.

Ramai orang Parsi memeluk Islam tanpa membersihkan pegangan mereka warisi daripada nenek moyang mereka dari segi iktikad.

Dari semasa ke semasa mereka mula mewarnakan Islam dengan corak warisan pemikiran mereka.

Syeikh Muhammad Abu Zuhrah berkata: “Kami percaya bahawa Syiah terpengaruh dengan pemikiran Parsi lampau mengenai kerajaan dan pewarisan.

Persamaan di antara fahaman Syiah dan sistem raja Parsi adalah jelas. Penyokong pendirian ini ialah kebanyakan golongan Syiah terdiri daripada penduduk Parsi dan pengikut Syiah yang paling awal adalah dari Parsi.”

• Ketika umat Islam membuka Parsi, al-Husain bin Ali mengahwini seorang puteri Yazdajrad, yang datang bersama tawanan perang lain.

Daripada perkahwinan ini lahir Ali bin al-Husain. Orang Parsi melihat keturunan al-Husain inilah yang layak mewarisi kerajaan Parsi.

Mereka juga melihat bahawa darah yang mengalir dalam darah Ali bin al-Husain dan keturunannya adalah darah Iran (Parsi) dari sebelah bondanya, anak kepada Yazdajrad. Baginda adalah daripada keturunan salasilah raja Saasaan yang suci pada mereka.-Metro


Penulis Penolong Setiausaha Kementerian Dalam Negeri